เพราะสุดท้าย แม้จะเป็นประเทศรายได้สูงไปแล้ว แต่สุดท้ายชนชั้นล่างที่ขาดโอกาสต่างๆก็จะไม่ได้อะไรอยู่ดี

นโยบายสังคมนิยมที่ควรมีในเวลานี้

Universal basic income ให้ประชาชนทุกคนที่มีอายุมากกว่า 18 ปี ขึ้นไปเดือนละ 6,000 บาท หรือปี ละ 72,000 บาท  โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ 

ค่าแรงขั้นน้อยสุด 800 - 1200 บาท เพื่อรับประกันคุณภาพชีวิตของชนชั้นแรงงาน ใครจะย้ายฐานก็ช่างมัน นายทุนอยู่ไม่ได้จากการขึ้นค่าแรง ไม่ใช่เพราะต้นทุนเพิ่ม  แต่กลัวกำไร ความมั่งคั่งของตนเองน้อยลง ไปตกอยู่กับผู้ใช้แรงงานหมู่มาก ก็เพียงเท่านั้น ข้ออ้างที่ว่าให้ผู้ใช้แรงงานไปพัฒนาฝีมือตัวเองเพื่อเพิ่มค่าแรง ก็เป็นแค่ข้ออ้างไร้สาระ เพื่อผลักไสภาระทั้งหมดไปให้แรงงานก็เพียงเท่านั้น เพร่ะการพัฒนาตนเองย่อมต้องใช้เวลาทุนทรัพย์มากมาย สุดท้ายนายทุนก็ได้แต่นอนรอกินผลกำไรจากความพยายามเหนื่อยยาก ทักษะความรู้ความสามารถ จากแรงงานก็เพียงเท่านั้น แทบไม่ได้เสียอะไรเลย

ใช้กลไกรัฐควบคุมราคาสินค้า บริการ ให้อยู่เท่าเดิม ไม่ให้ขึ้นไปตาม ค่าแรง เพราะค่าแรงจำนวนดังกล่าวถือว่าเหมาะสมกับค่าครองชีพในเวลานี้ที่สุดแล้ว

ยกเลิก กยศ. ทิ้ง เปลี่ยนมาเป็นเรียนฟรี จนถึง ระดับ ป.ตรี โดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ การลงทุนในทรัพยากรมนุษย์ ในชาติที่พัฒนาแล้วจะมองว่าเป็นการลงทุนโดยตรงประเภทนึงจากรัฐ ควรจะให้ความสำคัญอย่างมาก ไม่ใช่มาสาละวน ปล่อยเงินกู้กินดอกบ้าบอ ทำตัวเหมือนมาเฟีย ขูดรีดจาก อนาคตของชาติ 

ภาษีมรดก 120 % 

ภาษีคนรวยที่มีรายได้เกินกว่า 100 ล้านบาท ทุกคนในประเทศ  ในอัตรา 90 % เพื่อกระจาย เกลี่ยความมั่งคั่งให้ทั่งถึงกัน และเป็นงบประมาณสำหรับโครงการสังคมนิยมข้างต้นที่กล่าวมา

การเป็นประเทศรายได้สูง พรั่งพร้อมด้วย นวัตกรรม เทคโนโลยี ความรู้ ทักษะ และระเบียบวินัยของคนในชาติ แต่จมปลักอยู่ภายใต้คราบโสโครกที่ชื่อทุนนิยม สุดท้ายดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ทางออกจริงๆของเศรษฐกิจไทย และอีกหลายๆประเทศทั่วโลก ณ ปัจจุบัน

Cr.  jirayu suteerattanapirom