เรื่องหลอนๆ หลังความตาย ผมแปลกไป

กระทู้สนทนา
เชื่อว่าผู้อ่านหลายๆท่านคงงง ว่าไอ้นี่แปลกอะไรว่ะ ผมบอกก่อนเลยนะว่าผมไม่ได้บ้าสติดีพร้อมทุกอย่างเลย เอาหล่ะมาเข้าเรื่องเกี่ยวกับตัวผมเลยดีกว่า ปัจจุบันผมอายุ 22 ปี พึ่งจบปริญญาตรี กำลังรอรับปริญญา ผมเป็นลูกคนจีน มีพี่น้องทั้งหมด 3 คน พี่ชายหนึ่ง น้องสาวหนึ่ง แต่จริงๆผมมีฝาแฝดด้วยแต่เขาตายไปตอนเกิดได้ไม่กี่ชั่วโมง ตั้งแต่จำความได้ผมมักจะมีสิ่งที่แปลก(ใช้คำนี้ดีแล้ว เพราะมันไม่ได้ดีหรือวิเศษณ์อะไร) คือมักจะได้ยินเสียงคนพูด บางครั้งก็ซุบซิบ บางครั้งก็พูดออกมาเหมือนปกติ บางครั้งมันก็จะเป็นเสียงลากยาวๆ อันที่ฟังแล้วขนลุกนั่นแหละ มันเป็นแบบนี้อยู่ตลอด นอกจากนี้ยังมองเห็นสิ่งแปลกๆ ไม่ใช่เห็นตลอดแต่นานๆครั้ง อันนี้พอรับได้เพราะไม่บ่อย สิ่งที่เห็นมักจะเป็นคล้ายๆ ออร่าเป็นสีขาวจนถึงทอง หรือไม่ก็หม่นๆจนถึงดำ มีสองโทนนี่แหละมันจะออกมาจากตัวของทุกคนๆ คงรู้นะครับว่าโทนไหนดีโทนไหนร้าย

          เริ่มต้นว่า ตอนเด็กๆผมป่วยบ่อยมาก อุบัติเหตุนี่โคตรเยอะ ตกบันไดจากชั้นสองมาชั้นหนึ่ง ไฟดูดเป็นว่าเล่น และมักจะมีพวกสัตว์คอยทำร้าย บอกเลยว่าเกือบทุกชนิดโคตรแปลก ตั้งแต่สัตว์มีพิษ งู แมงป่อง ตะขาบ เคยเจอมาหมด แต่ยังไม่โดนกัด ถึงขนาดนอนอยู่ในมุ้งชั้นสอง แมงป่องยังตามมาได้ มาได้ไงก็ไม่รู้ สุนัขที่โคตรเชื่องไม่เคยเห่า ผมยังโดนมันไล่กัด แต่มีสัตว์อยู่ชนิดหนึ่งที่มันชอบผมมาก เรียกได้ว่าไม่ต้องเรียกมันจะเข้ามาหา ทั้งที่ไม่เคยเจอ เดาสิว่าครับว่าเป็นตัวอะไร   มันคือแมว  นั่นเอง ก็ไม่รู้เหมือนกันอยู่กับแมวแล้วจะรู้สึกสงบและเย็นมากๆ เรื่องสัตว์นี่ผมพอละดีกว่า มันไม่น่าสนใจเท่าไหร่

          ผู้อ่านรู้จักเดจาวูหรือปล่าว ที่แบบการเห็นภาพเหตุการณ์แล้วเรารู้สึกว่ามันเคยเกิดขึ้นมาแล้วหนะ ผมก็เห็นมันเหมือนกัน โดยส่วนมากมันจะไม่ใช่เรื่องที่ดี แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับความตายแทบทั้งสิ้น ถ้ามันเห็นหวยได้นะผมรวยไปนานล่ะ เห็นครั้งแรกตอน ป.5 หรือ ป.6 นี่แหละตอนนั้นผมกำลังเล่นกับเพื่อนๆอยู่ที่สนามเด็กเล่น(ยังเล่นพวกชิงช้าอยู่ ไม่รู้จักโต) ผมก็เห็นเพื่อนผู้หญิงผมคนหนึ่งเขาเดินมา ผ่านๆนะไม่ใช่เดินมาหาผม ผมก็สังเกตเห็นบางอย่าง ออร่านั่นแหละครับโทนนี่ออกเทาๆ แต่ไม่ถึงกับดำเราเลยเดินไปหา เพราะคิดว่าเขาคงป่วย ถามว่าเป็นอะไรรึปล่าว ดูเศร้าๆ มันก็บอกสบายดี บอกว่าเรานั่นแหละที่แปลกมันก็ร่าเริงของมันตามปกติ ตอนนั้นเองมันเหมือนกับเวลาหยุดไปแปปหนึ่ง ผมมองเข้าไปในตา เห็นเพื่อนมันร้องไห้ ใส่ชุดสีดำ ผมคิดงานศพแน่ๆ ตอนนั้นเพื่อนมันก็ถามเป็นไรปล่าว อยู่ๆก็นิ่งไป ผมก็ไม่ได้บอกอะไรมันนะผมพูดว่า  “เสียใจด้วยนะ”  ผมก็งงตัวเองเลยแหละมันหลุดปากไปเอง แล้วผมก็เดินออกมา เพราะคิดว่ามันคงไม่จริงหรือว่าคิดไปเอง แต่หลังจากนั่นซักวันสองวันนี่แหละไม่เกินอาทิตย์ ยายของเพื่อนก็ตายเนื่องจากอุบัติเหตุ ผมก็ตกใจเพราะภาพที่ผมเห็นเพื่อนในชุดสีดำท่าทาง และตำแหน่งที่อยู่มันเหมือนกับที่เราเห็นแบบเป๊ะมากๆ หลังจากนั้นมันก็มาถามว่าที่เราพูดไปวันนั้นคืออะไร เราก็บอกว่าเราเห็นอะไร หลักจากนั้นเพื่อนผมมันก็ออกอาการกลัวๆ กับสิ่งที่อธิบายไม่ได้นี้ เรื่องราวสมัยประถมที่โรงเรียนนี้ยังไม่หมด ผมมักจะเห็นผู้หญิงแก่ที่เนินดินหลังโรงเรียน(อยู่ในรั้วโรงเรียน) แก่จะมาคอยดูเด็กเวลาที่ปลูกผักในแปลงเกษตร คุณยายจะใส่เสื้อสีแดงลายดำเรียกว่าลายตาข่ายสองสีนี้ละกัน แต่ยายแก่ท่อนล่างดูลางๆ แน่น่อนละว่าไม่ใช่คน แต่แก่ไม่เคยทำอะไร ผมก็ไม่บอกใคร ทุกวันนี้ผมไม่เห็นแกแล้ว เวลาไปเที่ยวโรงเรียนประถม ผมก็ยังสงสัยใครว่ะ สุดท้ายก็ได้รู้ตอนไปเที่ยวบ้านเพื่อนว่าเป็นยายหรือย่าของเพื่อนคนหนึ่งนี่แหละ คู่ยายหลานนี้ติดกันมาก แก่เสียไปได้ตอนมันอยู่ซัก ป.3 หรือ ป.4 นี่แหละ ผมว่าเพราะห่วงหลานนั่นแหละเขาเลยมาเฝ้าดู แต่แปลกนะผมเห็นแก่แค่ที่แปลงผัก ในห้องเรียน หรือสนามบอล ไม่ยักจะเห็นแก เรื่องสมัยประถมพอแค่นี้ดีกว่าครับ

          พอผมได้เข้ามัธยมเรียกว่าวัยดื้อวันซนที่สุดละ ติดเพื่อนติดพี่แถวๆบ้าน มักจะเข้าป่าหลังหมู่บ้านไปเก็บผลไม้พวกลำไย มะม่วง ลิ้นจี่ และก็ตกปลาว่ายน้ำเล่น จนเป็นปกติ แต่มีเหตุการณ์หนึ่งที่พลิกผันชีวิตผมเลยหละ จมน้ำครับ มันเป็นแอ่งน้ำครับไม่ยาวมาก สัก 10 เมตรเอง แต่ลึกนี่ใช้ได้เลยก็มันยังเด็กอะนะ ผมก็ไปเล่นน้ำกับพี่ๆเพื่อนผู้ชายแถวๆบ้านซัก 11 นาฬิกานี่แหละ ใกล้เที่ยงแล้ว ผมก็เล่นน้ำอยู่ดีๆ เล่นที่ว่าคือ ดำหาของในน้ำ ไม่ใช่อะไรหรอกครับก้อนหินนี่แหละแข่งกัน ผมก็เล่นไปตามปกติ ปรากฏว่าจมครับ ไม่ใช่ผมนะ เป็นน้องอีกคนทุกคนก็ตกใจเลยรีบดำลงไปช่วย ซักพักก็พาขึ้นมาได้ แต่ผมยังไม่ทันขึ้นจากน้ำผมก็โดนมือปริศนาครับ ไม่ใช่ตะคริวนะ ลากผมลงน้ำ ต้องบอกก่อนว่าน้ำในแอ่งไม่ได้ขุ่นหรือมีตะกอนนะ ใสมากแต่พออยู่ใต้น้ำมันก็จะมืดลงเรื่อยๆ แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดลงผมก็ได้เห็นอะไรบางอย่างผมว่าน่าจะ ผีพราย ตามความเข้าใจของผมนะ ผมไม่ได้เห็นหน้าตามันหรอกแต่ผมมันยาวและปิดหน้าอยู่ ตัวสีอะไรไม่รู้ อาจเพราะอยู่ใต้น้ำจึงมองเห็นเป็นสีเขียว ตอนที่ทุกอย่างกำลังจะมือลงพร้อมกับแสงจากผิวน้ำมีคำๆหนึ่งดังอยู่ในหัว     “กูสบายแล้ว”    หลังจากนี้ทุกคนคิดว่าจะเกิดอะไรต่อละครับ แน่นอนครับว่าผมลืมตา แต่มันไม่ใช่ที่เดิมครับ ผมจำความรู้สึกไม่ได้หรอกนะว่าร้อนหรือเย็น แต่ผมอยู่อีกสถานที่หนึ่ง อธิบายคือที่ราบระหว่างภูเขาที่ตีขนาบทั้งสองข้าง พื้นดินเป็นทรายละเอียดสีดำ ท้องฟ้าสีแดงออกส้ม ต้นไม้ยืนต้นตายพร้อมกับมีเสาแกะสลัก 2 ต้น จะว่าแกะสลักก็ไม่ใช่เพราะมันประกอบด้วยหัวกะโหลกอัดอยู่ในสา โดยที่ข้างบนมีนกอะไรก็ไม่รู้เกาะอยู่ รอบๆข้างผมก็จะมีผู้คนมากมาย ทุกคนดูปกติมาก ไม่ได้น่ากลัวอะไรนะ ทุกคนใส่ผ้าดิบสีน้ำตาล และกำลังเดินผ่านเสาทั้ง 2 ต้น ในตอนที่ผมกำลังจะก้าวผ่านเสานั่นเอง ก็มีผู้ชายร่างสีดำ(ไม่แดงนะ) คล้ายๆว่าจะมีฝุ่นปลิวออกจากตัวเขาตลอด เขามาพร้อมกับสุนัข ไม่สามหัวนะครับ แต่ตัวใหญ่มาก มี 3 ตัว ทุกคนคงคิดว่าเขาจะพูดประมาณ ยังไม่ถึงที่ตายกลับไปซะใช่ไหมหล่ะ เสียใจครับเขาไม่ได้พูดอะไรหรอก แล้วตอนนั้นก็มีแสงสว่างข้างหลังเขาผมก็ถูกดูดเข้าไป แต่มันไม่ง่ายนะสิ มีตัวอะไรก็ไม่รู้ไม่ใช่คน เกาะขาผมมาด้วย ทันใดนั้นผมก็ตื่นขึ้นมาไม่ใช่ที่ไหนหรอกแอ่งน้ำนั่นแหละ พร้อมกับเพื่อนๆที่ตกใจด้วยดีใจด้วย มันบอกว่าผมไม่หายใจนอนนิ่งได้แปปหนึ่งแล้ว และกำลังให้เพื่อนไปตามพวกผู้ใหญ่มาดู ตอนนั้นรู้สึกว่าแปลกมาก เพราะเวลาที่ผมจมจนถึงตื่น มันน่าจะนานหลายชั่วโมง แค่นั้นยังไม่พอ ผมยังรู้สึกดีมีแรง ไม่รู้สึกแย่ซักนิดทั้งๆที่เพิ่งจมน้ำ พอพวกผู้ใหญ่มาถึงพวกผมก็โดนด่าว่ามาเล่นอะไรกัน มันอันตราย ดีนะที่ไม่เป็นอะไร พวกเพื่อนผมก็โล่งอกเพราะเกือบมีเพื่อนตายซะแล้ว ผู้อ่านลืมอะไรไปรึปล่าว ตัวอะไรที่มันเกาะขาผมมากัน?
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่